Lie

Dawno nie pisałam... Nie będę się z tego tłumaczyć, nie ma sensu. O ile nowa nota powinna być na początku marca (przyznam się: cały luty siedziałam w sanatorium) o tyle zdarzyło się trochę rzeczy, które to zmieniły. Ale napisałam coś nowego i chcę to dodać. Nie wiem kiedy pojawi się piąty rozdział. Najwcześniej 17 maja, ponieważ dziś o 19.00 wyjeżdżam na wymianę. Wracam w nocy z czwartku na piątek, a potem 17 maja mam konkurs, więc albo 17 maja wieczór, albo 18 maja... Jeszcze zobaczę :)
Jak na razie zapraszam do tej oto miniaturki bennody, o ile pozostali mi jeszcze jacyś czytelnicy...
Mam nadzieję, że się wam spodoba :)

***

Kocham ten moment kiedy on kłamie… Zawsze w ten sam sposób…

-Chester… -mówię.
-Mmm?- mruczy.
-Ujawnijmy się… Proszę… Pogadaj dziś z Talindą…
-Jasne kochanie, dla ciebie zrobię wszystko…

Obiecuje mi, że będzie cały mój, że się pobierzemy, jednak na obietnicach się kończy. Codziennie powtarza się ta sama scena. To się stało codziennością, stałą…

Kocham go, dlatego też nie mam mu nic za złe. On dla mnie zawsze będzie moim aniołem, mimo, że do takowego mu daleko. Tylko, że powoli zaczyna to na mnie ciążyć… Żyje tak jakby nie obchodziło go to, co mogę czuć przy każdym kłamstwie, które wypowiada.

Kłamstwo… to słowo może brzmieć niewinnie… Jednak dla mnie nabrało innego znaczenia. Dopóki wmawiam sobie, że w nie wierzę, wszystko jest w porządku. Codzienne zapewnienia stają się moim tlenem, moją potrzebą, moim… narkotykiem. Ale nie w tym rzecz, aby żyć na kłamstwie. Bo kiedyś misternie budowana bariera przed poczuciem żalu, runie. A moja już prawie została zrównana z ziemią… I w tej kwestii nie mam nic do powiedzenia. Jednak mogę zmienić coś i w końcu z nim porozmawiać. Może to coś da?

-Chazzy… -zaczynam niepewnie.
-Tak Mikey?
-Rozmawiałeś z Talindą?

Tego pytania się nie spodziewał. Przez myśl by mu nie przeszło, że zapytam o rzecz tak oczywistą, a jednocześnie tak bolesną. Bo przecież ja zawsze wierzyłem w to co mówił, lub starałem się by tak było. Jednak to już koniec. Nie zniosę tego dłużej. Bo dlaczego mam żyć w ciągłej niedoli przez jego chciwość? Mur runął, kochanie…

-Nie…- szepnął.
-Obiecywałeś… Miliony razy…- w moich oczach czaiły się łzy.

Znałem go za dobrze, by nie wiedzieć co teraz myśli, czy też zamierza. Jednak nie zabroniłem mu tego. Posłusznie czekałem, aż stanie się to na co czekałem: Chester przybliżył się do mnie ujmując moją twarz w dłonie. Czułem na sobie jego oddech. Łzy opuściły oczy i teraz toczyły się po moich policzkach po to, by zostały one scałowane przez Benningtona.

Spojrzał mi w oczy i pocałował mnie. Jednak ja pozostawałem nieczuły. Spuściłem wzrok by nie musieć na niego patrzeć. Bałem się powiedzieć to, co chciałem…

-Mikey…
-Nie Ches. Już podjąłem decyzję. Dopóki twoje obietnice nie zostaną spełnione nie ma i nie będzie nas.

Popatrzył na mnie szukając cienia uśmiechu zdradzającego, iż to co przed chwilą powiedziałem było żartem. Ale tego nie znalazł. Jego oczy zaszkliły się. Przytwierdził mnie do ściany i spojrzał na mnie błagalnie. Kiedy nie zareagowałem pocałował mnie tak jakby miał to być ostatni raz, po czym odszedł bez żadnego słowa pożegnania.

***

Dwa miesiące. Od tak długiego czasu me serce już nie bije. Reszta ciała jeszcze jakoś ciągnie, ale od kiedy Chester mnie zostawił wszystko straciło sens. Dusza bezskutecznie usiłuje się wyrwać do niego, a serce… Ono było, jest i zawsze będzie przy nim.

Zastanawiam się, czy tak jest lepiej. Oczywiście, że nie. Dlatego siedząc w zaciemnionej uliczce trzymam w ręce mój bilet do szczęścia- o wiele za dużą porcję narkotyków. Mój cel? Przedawkować. Po to by zejść z tego świata, w którym nic mi już nie pomoże.

Drżącymi dłońmi próbuję otworzyć torebkę, ale po chwili ląduje ona na ziemi wysypując całą zawartość. Nienawidzę tego kto to zrobił. Odwracam głowę tylko po to by wydrzeć się na jakiegoś mężczyznę:

-CO TY ZROBIŁEŚ?!?
-Uratowałem ci życie, skarbie- łagodny głos Chaza wyprowadził mnie z równowagi.

Co on tu robi? Przecież on mnie zostawił. Z-O-S-T-A-W-I-Ł! Nie dowierzając patrzę na klękającego przy mnie mężczyznę. Jak to możliwe? Po moich policzkach ciekną łzy, a on? On się uśmiecha, niemal śmieje.

-Idź do swojej żony. W końcu to ją wolisz…- rzucam kąśliwą uwagę.
-Nie mam żony- zaśmiał się przybliżając się do mnie.

Spojrzałem mu w oczy nie mogąc uwierzyć w to co słyszałem. On tylko pokręcił ze śmiechem dłonią i położył dłoń na moim policzku. Zaraz po tym złączył nasze usta w pocałunku.

-Przepraszam, Mikey. Ja… nie mam żadnego wytłumaczenia na swoje zachowanie. Ale teraz… jestem cały twój skarbie- wyszeptał.

Byłem taki szczęśliwy. Odzyskałem swoją miłość, moje serce, moje życie…

***

-Panie Bennington, nie było pana przez 2 miesiące, przez rzekome problemy zdrowotne, co się z panem działo?- spytała dziennikarka.

Popatrzyłem na Chaza. Właśnie udzielaliśmy całym zespołem wywiadu dla prasy. Mimo iż modliłem się, by to pytanie nie padło, to stało się to czego się obawiałem. Znów przypomniały mi się te jego wszystkie załamane obietnice ujawnienia się…

-Ja… przeprowadzałem rozwód- usłyszałem odpowiedź. Czyżby zamierzał powiedzieć o wszystkim?
-Jak to: rozwód?
-Od miesiąca nie jestem już żonaty.
-Dlaczego postanowił się pan rozwieść? Przecież byliście takim szczęśliwym małżeństwem.
-Od dawna się między nami nie układało.
-A może powodem nie były kłótnie, tylko w życiu pana lub pana żony pojawił się jakiś mężczyzna czy też kobieta?
-Rzeczywiście, jest pewien mężczyzna, dla którego…
-Czyli to znaczy, że żona pana zdradziła?

Zaczynałem się powoli bać. Naprawdę zamierzał powiedzieć o wszystkim? Zagłębiłem się w oparciu kanapy i poczułem, jak mój ukochany wkłada na moją dłoń pierścionek. Zmarszczyłem brwi, na co on tylko ścisnął mocno moją dłoń. O co chodzi?

-Nie, to nie tak. Talinda zawsze była w porządku i była wyrozumiała…
-To co się stało, przecież…
-Niedawno zaręczyłem się. Dokładniej przed minutą.

I wtedy mnie oświeciło. On w ten sposób mi się oświadczył… W moim oku zabłyszczała łza. Łza szczęścia. To było tak cudowne. Nie miałem mu za złe tego, że się mnie nie spytał o zgodę. Doskonale wiedział, że będzie to spełnieniem moich najskrytszych marzeń. Chciał wynagrodzić mi wszystkie krzywdy, chciał być ze mną, na zawsze…

-Jak to? Sam pan powiedział, że w życiu pańskiej żony pojawił się mężczyzna!
-Zacząłem mówić, a pani mi przerwała- zaśmiał się –powiedziałem, że jest pewien mężczyzna. Ale to nie Talinda straciła dla niego głowę… tylko ja.
-Co pan ma przez to na myśli? I o co chodzi z tymi zaręczynami?
-Przed chwilą spełniłem marzenie najbliższej mi na świecie osoby i się z nią zaręczyłem.
-Ale przecież od dłuższego czasu siedzi pan wraz całym zespołem na kanapie i udziela nam wywiadu, nie mógł pan…
-Moim narzeczonym jest Mike.

Zapadła cisza. Wszyscy wpatrywali się w nas nie wierząc w to co przed chwilą usłyszeli. Chester odwrócił głowę w moją stronę i starł kciukiem łzę spływającą po moim policzku. Pochylił się i złożył na moich ustach pocałunek. Przymknąłem oczy i oddałem go czując się w pewni szczęśliwy.

-Kocham cię –szepnął, po czym się wyprostował obejmując mnie ramieniem.

Dziennikarka patrzyła na nas jak na wariatów, po czym spytała:

-A czy możemy zobaczyć rękę z rzekomym pierścionkiem?

Uniosłem prawą dłoń do góry i pomachałem jej nią przed oczami. Ona zamrugała parę razy nie wiedząc co ma powiedzieć, więc szybko zakończyła wywiad.

***

-Kocham cię, wiesz?- powiedziałem.
-Wiem. I dlatego nie bałeś się opinii publicznej- uśmiechnął się –ja ciebie też Mikey.

Wywiad został zakończony. A my? Nie chowaliśmy już naszych uczuć. Zachowywaliśmy się normalnie, tak jak zawsze, nie wstydziliśmy się.

-Ładnie to tak było się mnie nie spytać o zgodę?- zmróżyłem oczy.
-Przecież wiedziałem, że się zgodzisz…
-A skąd ta pewność? - udawałem obrażonego odwracając się.
-Kochanie… No proszę cię…- przytulił mnie od tyłu i pocałował w policzek.

Przekręciłem się niezdarnie w jego ramionach tak, by stać przodem do niego. Objąłem go w pasie i pocałowałem. Spełnienie moich najskrytszych marzeń? Chester Bennington.

***

Mam nadzieję, że przypadło wam do gustu :) Bardzo lubię pisać bennody :)

Jeśli byście chcieli, to po skończeniu 'What I've Done' pojawi się dłuższa bennoda :)
Mam już na nią pomysł :)
No cóż, dziękuję wam za poświęcony czas i liczę na komentarze. Jeśli macie jakieś zastrzeżenia, coś wam się spodobało lub nie - piszcie. Chętnie poznam waszą opinię :)
Życzę wam miłego dnia i serdecznie zapraszam do następnego rozdziału który pojawi się niebawem :)

Justyna :)